من در مورد قیر بشکه ای کرج آسفالت گیلسونیت در یک گروه FB تکنیک های نقاشی پرسیدم. اما برخی هشدار دادند که در لعاب ها مستعد ترک خوردگی و محو شدن است.
اگرچه چندین تولید کننده رنگ هایی به نام “آسفالت یا قیر” را در ترکیب خود دارند، اما آنها رنگدانه سنتی Nbk6 نیستند بلکه ترکیبات مختلفی هستند.
یک رنگی که خریدم خیلی قرمز بود. رنگدانه به تنهایی از رنگدانه های طبیعی و رنگدانه های کاما به عنوان گیلسونیت در دسترس است. تنها رنگ روغنی که می توانم فقط با قیر Nbk6 پیدا کنم Maimeri Artisti است.
من می خواهم از این قهوه ای شفاف خنثی برای لعاب استفاده کنم. اما ترس از محو شدن، ترک خوردن یا برخی می گویند تیره شدن چیست؟
آسفالت و قیر اصطلاحات گسترده ای برای طیف گسترده ای از مواد مبتنی بر هیدروکربن های مولکولی بالا هستند. از دیدگاه تحقیقات تاریخی هنر کنونی، قیر نمایانگر گروه بزرگی از مواد آلی است که از مخلوط غیرقابل تعریفی از هیدروکربن‌های مولکولی بالا تشکیل شده است.
قیر یا به طور طبیعی وجود دارد یا از تقطیر مصنوعی نفت به دست می آید. بسته به محل مبدا یا تکنیک تولید، قیر ترکیبی از ویژگی های متفاوتی دارد.
اصطلاح انگلیسی “قیر” برای تعیین طیف گسترده ای از مواد هیدروکربنی استفاده می شود، همانطور که زمین اصطلاحی است برای تعیین مواد قیر مبتنی بر نفت و مواد حاصل از شیره درختان با این حال، اصطلاحی که در نقاشی استفاده می‌شود.
آسفالتوم معمولاً گونه‌ای از قیر را مشخص می‌کند، از جمله جامدات تیره رنگ، نسبتاً سخت و غیر فرار. متشکل از هیدروکربن ها، بطور قابل ملاحظه ای عاری از اجسام اکسیژن دار و پارافین قابل تبلور. گاهی اوقات با مواد معدنی همراه است.
اجزای غیر معدنی به سختی قابل ذوب هستند و تا حد زیادی در دی سولفید کربن محلول هستند. بقایای تقطیر باقیمانده سولفوناسیون قابل توجهی به دست می دهد. این تعریف شامل Gilsonite و Glance Pitch است.
از لحاظ تاریخی، دو روش اساسی برای تهیه آسفالت در روغن وجود داشت. یکی از روش ها این بود که آسفالت را در سقز ذوب می کردند و سپس این مایع را با روغن، موم زنبور عسل و سقز ونیز مخلوط می کردند.
