مبل پشتی صندلی Hepplewhite و Sheraton روی هم رفته نرم تر و ظاهری شبیه به زنانه داشتند، دارای پاهای کمی مخروطی، نرده های باریک خمیده صندلی و پوشش کافی برای راحتی آن بودند، مبل راحتی ایتالیایی در رنگ های پاستلی ملایم تولید شدند و همه دارای امضا بودند.
جالب است بدانید که در سندی به دوران سلطنت ویلیام سوم (1689-1702) آمده است که تعداد صندلیهای ترکیهای که سالانه در انگلستان ساخته میشود حدود 60000 عدد است که با توجه به اینکه تعداد کمی از صندلیها به این تعداد میرسد. در سراسر بریتانیا یافت می شود، مقدار زیادی برای مقاصد صادراتی به تنهایی است.
میز صندلی آمریکایی با دو صندلی محدود بود و برای کارایی آن بر خلاف یک صندلی خلاقانه آراسته طراحی شده بود.
طرحهایی مانند «صندلی واگن» محبوب بودند، اینها دارای پشتی نردبانی و صندلی عجلهای بودند که بین سالهای 1700-1750 به راحتی بین کالسکه سیار و آتشسوزی خانگی حمل میشد.
همچنین در این دوره، 1725-1750، صندلیهای دو نفره و صندلیهای دو نفره به سبک ملکه آن هلندی رایج شد و صندلیهای دو نفره Chippendale در اواخر عصر ظاهر شدند.
نسخههای مختلف صندلیهای روکوکو و چینی با پشتی صندلیهای مجزا در سرتاسر آمریکا رایج بودند، اینها اغلب با نوار باریکی از چوب که آنها را در مرکز به هم متصل میکرد، به هم متصل میشد، در عوض، ریل پشتی بالایی از یک تکه چوب پیوسته ساخته شده بود. افزایش پایداری و استحکام قطعه
دوره ماهاگونی 1750-1830 شاهد پیشرفت و پیشرفت بزرگی در ساخت مبلمان به طور کلی بود. استفاده از چوب ماهون، با دانه های فشرده و متراکم آن، امکان دکور و حکاکی خلاقانه تری را فراهم می کند.
مبل و مبل راحتی Chippendale به سبک روکوکو که به طور فزاینده ای محبوب شده بود، ظاهر دو یا سه صندلی را به هم متصل می کرد تا یک صندلی بلند را تشکیل دهند.
Chippendale همچنین مبلهای پشتی شتری را تولید کرد، بهعلاوه یک مبل بهسبک چینی که دارای پشتی مرتب و حکاکیشدهای است و یک مبل به سبک گوتیکتر که کاملاً شدیدتر بود.
دیگر طراحان محبوب Hepplewhite & Sheraton بودند که یک صندلی راحتی با پشتی صندلی ایجاد کردند و توماس هوپ که مبلهای یونانی او ساده و در عین حال زیبا توصیف شد.
این دوره همچنین شاهد محبوبیت گروههایی از مبلمان شیک بود، گوشواره طلا سفید برای مثال میز صندلی لویی شانزدهم به عنوان یک ست و با صندلیهایی عرضه شد که به عنوان گزینههای صندلی رسمی در خانهها و خانههای پاریس ایدهآل میشدند.
این دوره در ساخت کاناپه و نیمکت قابل توجه بود و کاربردها و طرح های کلاسیک مبلمان را معرفی کرد. به خوبی مستند شده بود که یونانیان باستان و فیلسوفان رومی روی یک تخت یا مبل میخوابیدند و در مورد مسائل مهم دنیوی صحبت میکردند.
مبل ناگهان به عنوان یک تکه مبلمان مورد استفاده افراد روشنفکر در نظر گرفته شد و بنابراین در قالبی مقرون به صرفه در میان توده هایی که مایل به تقلید از فیلسوفان قدیم بودند محبوب شد.
مبلها در این دوره و تا قرن نوزدهم اغلب بهعنوان صندلیهای راحتی برای خانمها در نظر گرفته میشدند، مانکن لباس با این حال، صاحبان مرد ثروتمندتر کسبوکار نیز در صورت نیاز، مانند بعد از یک روز کار، روی مبل دراز میکشیدند.
با گذشت زمان در قرن نوزدهم و با ظهور انقلاب صنعتی در انگلستان، با معرفی تکنیک های مدرن تر، پیشرفت های عمده ای در تمام زمینه های اثاثه یا لوازم داخلی رخ داد.
شاید بزرگترین اختراع در ساخت اثاثه یا لوازم داخلی در واقع در سال 1790 توسط یک مرد انگلیسی توماس سنت ایجاد شد که اولین چرخ خیاطی را طراحی و ساخت.
این طرح در کشورهای سراسر جهان در دهههای بعد تا شکل کنونی آن تغییر کرد و ماشینهای جونز و سینگر محبوبترین آنها بودند.
چرخ خیاطی سینگر هنوز در حال خرید و فروش هستند، لباس ورزشی زنانه دیجی کالا در حالی که جونز توسط سازمان برادر مستقر در چین در سال 1968 خریداری شد. چرخ خیاطی به این معنی بود که پارچه های روکش را می توان قبل از نصب روی چارچوب مبل از قبل برش داده و دوخت.
- منابع:
- تبلیغات: